مهاجرت و زندگی در مکزیک

در اینجا برای آشنایی بیشتر با فرهنگ و رسوم مردم مکزیک یک بازی خانوادگی را که معمولا در مناسبتهای مختلف افراد در دورهمی انجام می دهند معرفی می کنم .اسم این بازی JUGO AL AZAR است که به معنی بازی شانس است و شخصی که می خواهد این بازی را انچام دهد ابتدا کارت دعوتی به تعداد افراد مورد نظر مثلا پنجاه نفر تهیه می کند و روی هر پاکت دعوت میکند از دوستان که برای مراسم و جشنی که دارد مبلغی را پرداخت کند که افراد متقاضی مبلغ ثابتی را پرداخت می کنند تا در چشت شرکت کنند که البته مبلغ بالایی نیست و حداقل پنجاه پزو است سپس در تاریخ مورد نظر همه افراد در جشتن شرکت می کنند و اسامی همه مهمانان در داخل یک ظرف انداخته می شود تا یک نفر دیگر از مهمانان یک کاغذ را انتخاب کند که در واقع اسم یک نفر است و آن شخص به عنوان برنده انتخاب می شود که به عنوان جایزه فرد برنده یک نوشیدنی تکیلا که از مارک عالیتهیه شده اری شده و به شخصبرنده داده می شود و بقیه مبلغجمع آوری شده نیز به شخص برگزار کننده مراسم می رسد و همچنین باید خاطر نشان کنم که پذیرایی نیز در کار نیست و فقط قرعه کشی در منزل میزبان انحام میشود و معمولا مکزیکی ها از این بازی استقبال می کنند و در میان مسایه ها و اقوام رواج دارد. لازم به ذکر است که مبلغ جایزه اری شده باید حداقل سی درصد پول جمع شده باشد .  

 

در این قسمت مشاهداتم را در زمینه سیستم آموزشی و مدارس مکزیک با شما در میان خواهم گذاشت

در مکزیک تمام مدارس دولتی هستد و تنها برای مهد کودک می توان بخش خصوصی را در کنار بخش دولتی ملاحظه کرد و شما می توانید فرزندتان را از یک ماهگی در مهد کودکهای خصوصی ثبت نام کنید که حداقل هزینه برای مهد کودک های خصوصی از دوهزار پزو به بالا است و حتی می توانید مثلا برای یک روز که می خواهید به کارهای شخصی برسید از این مهدها استفاده کنید . الان دولت برای هر بچه نوزاد ماهانه هزار پزو به مادر پرداخت می کند که مبلغ مختصری است برای پوشش بخشی از هزینه های فرزند که به مانند یارانه است .و تا قبل از چهار سالگی بچه می تواند به مهد برود . آموزش در اینجا از چهار سالگی آغاز می شود و تا هجده سالگی ادامه دارد که به صورت پنج مرحله است و در ابتدا فرزند شما وارد پیش دبستانی می شود که دوسال ادامه دارد و مفاهیم اولیه آشنایی با محیط و بازی با دوستان و کمی زبان را یاد می گیرد سپس همان مرحله ابتدایی است که شش سال طول می کشد و در ادامه وارد مرحله دوم آموزشی می شود که سه سال به دارازا می  انجامد که همان معادل راهنمایی است و در ادامه وارد مرحله آمادگی برای دانشگاه می شود که یک دوره سه ساله است و در نهایت بعد از پانزده سال با احتساب حداقل  یک سال  مهد کودک آموزش فرزند شما به پایان می رسد و می تواند وارد دانشگاه برای مدرک لیسانس شود که یک دوره چهارساله است که البته برای تحصیل در دانشگاه برای هررشته باید مبلغی شهریه پرداخت کنید که بسته به نوع رشته متغیر است .ولی تحصیل در دانشگاه های دولتی رایگان است که مانند ایران نیاز به دادن کنکور است و تنها افراد کمی قادر به تحصیل در دانشگاه های دولتی هستند البته کیفیت دانشگاه دولتی و خصوصی یکسان است و خیلی تفاوتی ندارد . در اینجا آموزش تا سقف دیپلم برای همه اجباری است و به علت اینکه تمام مدارس دولتی هستند و مبلغ بسیار کمی به عنوان شهریه دریافت می کنند لذا سطح آموزش در  تمام مناطق بالا است و سیستم مدارس به صورت دو شیفته است که در صبحها معمولا راهنمایی و ابتدایی به کلاس می روند و در بعد از ظهر ها دبیرستانی ها و برای شیفت بعداز ظهر از ساعت دو شروع می شود و تا ساعت نه شب ادامه دارد . مدارس نیز معمولا با کیفیت هستند و دارای تمام امکانات آموزشی هستند و حتی دارای سلف سرویس برای ناهار دانش اموزان که با هزینه ناچیزی می توانند ناهار خود را تهیه کنند. دولت نیز ماهانه مبلغی معادل سه هزار پزو به تمام جوانان پرداخت می کند که البته هزینه های اتوبوس و مترو برای ایشان نیم بها محاسبه می شود و باید در نظر داشت که حقوق معمولی در مکزیک تقریبا ده هزار پزو است که معادل یک سوم حقوق معمولی است . سیستم ارشیابی نیز به صورت درصدی و نمره ای است که در مجموع مشارکت دانش آموز در کلاس  و فعالیت های مختلف به همراه نمره کتبی سنجیده میشود و به صورت نمره پنج تا ده ارزیابی می شود بیشترین رشته ای که در اینجا خواهان دارد رشته ای هنرستانی است که در آنجا دانش آموزان می توانند با تمام مهارتها آشنا شده و حتی رقص؛ هتلداری و نگهداری از نوزادان را فرابگیرند . در اینجا انجام حداقل شش ماه خدمت اجتماعی برای دولت قبل از گرفتن مدرک دیپلم اجباری است و همگی دانش آموزان دختر و پسر باید این مدت را به عنوان خدمت داوطلبانه در یکی از مراکزی را که دولت معرفی می کند کار کنند تا از نزدیک با مسایل و مشکلات شهر خود بیشتر آشنا شوند و نکته دیگر اینکه تمام مدارس به صورت مختلط است و مدرسه تک جنسیتی وجود ندارد . دانش آموزان در طی ای سالها با تاریخ و فرهنگ کشورشان اشنا می شوند و در صورت علاقه موسیقی نیز یاد می گیرند و زبان انگلیسی نیز به صورت مختصری تدریس می شود خدمت سربازی نیز برای پسران وجود دارد که یک سال است و فقط روزهای شنبه انجام می شود و افراد به مراکز نظامی میروند تا با اسلحه و تیراندازی آشنا وند و البته این هم به صورت تصادفی انتخاب می شوند و مثلا در روز انتخاب از یک تیم صد نفره شاید بیست نفر انتخاب شوند برای انجام سربازی و دیگر اینکه در صورت عدم انجام خدمت سربازی مشکلی برای فرد ایجاد نمی شود و می توانند در هر جایی مشغول به کار شوند و همچنین برای خروج از کشور مشکلی نخواهند داشت و می توانند پاسپورت خود را بگیرند. در کل این مواردی بود که توانستم در این مدت راجع به سیستم آموزشی کشور مکزیک برایتان تهیه کنم که امیدوارم بتوانم در آینده اطلاعات بیشتری تهیه کنم .

برای  یافتن خانه جهت اجاره بهترین راه از طریق اینترنت است و می توانید در فیسبوک عضو صفحات مرتبط با اجاره و شوید و همانجا آگهی خود را با توجه به بودجه و مکان مورد نظر بگذارید به همراه شماره موبایل تا بتوانید با صاحبان ملک در تماس باشید چرا که اکثر مکالمات در اینجا از طریق واتس اپ انجام میشود راه دیگر اینست که به صورت حضوری به بنگاه املاک مراجعه کنید و حضوری موارد هر بنگاه را ملاحظه کنید که اگر توسط بنگاه املاک خانه پیدا کنید باید حداقل یکماه اجاره را به عنوان کمیسیون پرداخت کنید که بیشتر مردم به خاطر اجتناب از پرداخت هزینه در فیس بوک آگهی می کنند و هر دوطرف با نوشتن قراردادی ملزم به پراخت اجاره  و تجویل صحیح خانه هستند و در صورتیکه مشکلی پیش آید می توانند مستقیم به دادگاه مراجعه کنند و امضای دوطرف در  قرارداد به تنهایی معتبر است و مانند ایران نیازی به کد رهگیری و ثبت در بنگاه نمی باشد و  درخصوص قیمت نیز باید بگویم که اگر در حومه شهر بخواهید می توانید با ماهی ۳۰۰۰پزو یک خانه ۱۰۰ متری ولی بدون هیچ امکاناتی تهیه کنید تقریبا مانند شهرک نسیم شهر در جاده ساوه و اگر در داخل شهر بخواهید قیمتها از ۵۰۰۰ پزو شروع می شود که شامل خانه با وسایل اولیه است که شامل اجاق گاز و تخت و یخچال است و لی بدون هزینه اینترنت و گازوآب وبرق که آن هم جداگانه باید پرداخت کنید و در یک محله ضعیف که خیلی معمولی است تقریبا مانند خیابان ری در تهران و اگر بخواهید جای خوب و امکانات مناسب باشد قیمتها از ۶۵۰۰ پزو است که البته این هم بدون کولر گازی است و در طبقه ۴ ساختمان یک مجتمع ۵۰۰ واحدی که ولی شامل اینترنت و گاز هم می شود و در صورتیکه بخواهید از کولر گازی بهرهمند شوید البته باهرینه شخصی و یک اتاق ۴۰ متری لوکس یا یک خانه قدیمی ولی مبله کامل داشته باشید باید حداقل ماهی ۸۳۰۰ پزو پرداخت کنید که البته در یک محله مناسب و خوب که به مرکز شهر هم به راحتی دسترسی خواهید داشت که تقریبا مانند خیابان انقلاب در تهران است. نکته جالبی که در شهر وایارتا و دیگر شهرهای مکزیک هست اینکه تقریبا بیشتر اسامی کوه ها و خیابانها درمرکز شهر اسامی کشورهای دنیا و اشخاص مهم وهمچنین روزهای خاص سال است که به راحتی می توانید ادرس خود را پیدا کنید .در خصوص هزینه اینترنت هم باید گفت که  حداقل ماهی ۳۰۰ پزو باید پرداخت کنید وبرای هزینه برق هم بدون کولر گازی ۲۰۰ پزو که در صورت مصرف کولر گازی بیشتر خواهد شد . برای اجاره خانه هم نیازی به پول پیش و مشکلات دیگر نیست فقط باید یک ماه اجاره را در اولین اجاره پرداخت کنید که به عنوان وثیقه در خانه های مبله است ودر بعضی موارد ۲ ماه اجاره را  همراه اجاره اول باید پرداخت کنید و از یکماه به بالاهم می توانید مواردی را پیدا کنید که هم درسایت ایر بی اند بی قابل دسترسی است و هم در فیسبوک و اینترنت البته با کمی گشت و گذار در شهر هم می تواند آگهی اجاره یا را در بعضی خانه ها ببیند و در خصوص منزل هم می توانید یک خانه کامل ۲ طبقه را با پارکینگ بدون حیاط در یک محله خوب به مبلغ ۱.۷۰۰.۰۰۰ پزو تهیه کنید . فصل اجاره هم مهم است و هرچه به فصل پاییزنزدیک شویم قیمت اجاره افزایش می یابد و بهترین موقع برای قرارداد یکساله ازاواسط اردیبهشت است . و نکته عجیب دیگر اینکه برای پرداخت قبض آب یا برق باید به اداره آب یا برق جداگانه مراجعه کنید و از طریق خودپرداز مبلغ را به صورت وجه نقد یا با کارت بپردازید که کمی عجیب است در دنیای الکترونیک امروزبرای قبض همچنان باید در صف ایستاد .

گاز شهری نیز معمولا خانه ها دارند که به صورت کپسولهای بزرگ است که برای یک خانواه دو نفره ۲ کپسول در  سال کافی است و مبلغ هر کپسول ۵۳۰ پزو است و در مجتمع های بزرگ تانکرهای مخصوص است که آنها را پر میکنند ونیازی به تعویض کپسول نیست و بیشتر مجتمع ها ۴ طبقه هستند وفاقد آسانسور و پارکینگ مسقف که حتی واحد های نوساز وشیک هم فاقد آسانسور بودند و هزینه اجاره ماهانه در یک مجتمع نوساز ۱۰۰ متری ماهی ۱۳۰۰۰ پزو است . ولی در اکثر مناطق شهر ساختمان ها یک ارتفاع دارند و خیلی بلند نیستند و بیشتر مردم دارای خانه شخصی هستند و آپارتمان خیلی کم ساخته شده است .بیشتر نمای منازل از سیمان است که به سلیقه خود رنگهای مختلفی به آن می زنند و از سنگ استفاده نمیشود .  برق شهر نیز مانند آمریکا ۱۱۰ ولت است و نیاز به مبدل جهت دوشاخه دارید که مانند پریزهای آمریکاست .و مزیت اجاره در اینجا اینست که نیاز به کارت اعتباری و حساب بانکی نیست و همه جا کارها با پول نقد انجام میشود

زباله ها هم هرروزه ساعت ۸ شب جمع آوری میشود و تمام همسایه ها آشغال را در جلو منززل می گذارند وهیچ گونه سطل بزرگی در کوچه ها و معابر نیست و از این جهت خوب است که باعث آلودگی کمتر میشود و منظره شهر بهتر است. البته بیشتر کوچه ها سنگفرش و خاکی است که برای حرکت ماشین کمی سخت است و کلا وضعیت کوچه ها و جالب نیست و کمی زننده است که در مواقع بارانی نیزچاله های بسیاری تشکیل میشود در اینجا فصل بارانی از اواخر آوریل شروع می شود که همراه با هوای بسیار گرم و شرجی است و معمولا تا اواخر اکتبر ادامه داردو در برخی موافع نیز همراه با وزش باد است . آب لوله کشی شهر خوردنی است و یکی از بهترین ها در منطقه است که نیاز شما را از آب معدنی رفع میکند. درمورد محل های شهر نیز باید بگویم که اینجا هر محله نام خاصی دارد و مثلا محله ای را که هستیم به نام کولونی اربولداس شناخته میشود.

 

 

در خصوص سیستم حمل ونقل نیز لازم است که توضیح مختصری بدهم در اینجا اتوبوس ها همگی خصوصی هستند و برای هر بار سوار شدن باید ۱۰ پزو آن هم پول نقد و به تعداد افراد پول آماده داشت چرا که بیشتر راننده ها نیز قادر به خورد کردن پول شما نیستند و مگر اینکه مسافران کمک کنند وگرنه باید پیاده شوید و هیچ گونه سیستم کارت و تخفیفی وجود ندارد و فقط دانش آموزان و افراد مسن نصف قیمت پرداخت میکند در شهر نیز  برخی ایستگاه ها هیچ گونه علامتی ندارند و فقط از تجمع مسافران متوجه میشوید که اینجا ایستگاه است و همچنین هیچ نقشه و سایتی وجود ندارد که در خصوص مسیر ها توضیح دهد و باید یا از مسافران و یا از راننده نام محله ای را که می خواهید بروید سوال کنید که این کار پیچیده ای است و حتمن باید با زبان آشنایی کامل داشته باشید تا متوجه توضیحاتشان شوید و بیشتر مسیر ها از کوچه های سنگفرش رد می شود که بسیار خراب و آزار دهنده است و تقریبا هر ده دقیقه اتوبوس ردمیشود که فرهنگ مسافران بالا است و در صورت ورود خانم باردار و افرا د مسن سریعا برای آنها بلند میشوندو معمولا زمان سفر با اتوبوس بسیار بالااست که برای رفتن از محله ما تا مرکز شهر حدود یک ساعت زمان لازم است در حالیکه با اوبر بیست دقیقه طی میشود و قیمت اوبر برای رفتن به مرکز شهر صد پزو است که نسبتا مناسب است اگر تعداد چهار نفر باشید . تاکسی های گذری  و بی سیم نیز در سطح شهر تردد می کنند که نرخ ثابت دارند و معمولا از ۴۵ پزو به بالا شروع می شود در کل به غیر از اتوبوس ها که معمولا گرم و بدون کولر هستند  تردد با اوبر وتاکسی بهترین شیوه است .

 

 

 

 

 

برای رفتن به فرودگاه کن نیز می توان به ترمینال مرکزی شهر رفت که برای هر نفر ۸۸ پزو میباشد تافرودگاه و با تاکسی از درهتل می توان با ۲۰۰ پزو رفت که خیلی عجیب است تاکسی از اتوبوس ارزانتر می شود که این هم از عجایب مکزیک است و تازه سختی ترمینال و معطلی هم ندارد و سریعتر می رسیم . کمی زودتر به فرودگاه رسیدیم و به قسمت تحویل بار رفتیم که در کمال تعجب دیدیم هیچ گونه دستگاه ایکس ری نداشت برای تحویل چمدانها و ما مستقیما چمدان را تحویل شرکت هواپیمایی  دادیم و با پیشنهاد کارمند شرکت ایرومکزیکو که گفت پرواز زودتر جا دارد به سرعت راهی گیت پرواز شدیم . و ۲ ساعت زود تر پرواز کردیم به سمت مکزیکو سیتی تا بعد از توقفی چند ساعته به سمت شهر وایارتا پرواز کنیم . شرکت ایرومکزیکو که خط ملی مکزیک است دارای کیفیت خوبی است و در طول پرواز نیز خدمات پذیرایی خوبی دارد که بلیط ما برای وایار تا به مبلغ ۳۳۰ یورو برای دونفر شد از کن به پورتووایارتابا یک توقف ۳ ساعته در مکزییتی. فردوگاه خوازر در پایتخت منظم و تمیز بود و خدمات راهنمایی مسافران نیز خوب بود و برای ناهار نیز می توانید یک تکه پیتزا با قیمت ۲۵ پزو بگیرید که نرمال است و خیلی گران نیست و البته بیشتر پروازها برای شهرهای آمریکا است و تقریبا ۷۰ درصد مسافران آمریکایی بودند . پرواز ما به وایارتا یک ساعت طول کشید و بعد از ظهر به شهر زیبای وایارتا رسیدیم که با دیدن هوای مرطوب و شرجی شوکه شدیم که نسبت به کن رطوبت بیشتری داشت در ادامه سفر نیاز داشتیم تا به روستای لاکروز برسیم که بعد از مذاکرات با تاکسی های فرودگاه توانستم یک تاکسی به مبلغ ۶۰۰ پزو برای لاکروز بگیریم که حدود ۳۰ کیلومتر تا فرودگاه فاصله داشت و در نهایت ساعت ۷ به مقصد رسیدیم . البته اتوبوس های بین شهری نیز وجود دارند که به علت دیر بودن ساعت و بار زیاد نمی توانستیم ار آنها استفاده کنیم و التبه با تاخیر زیادی همراه است که ممکن است تایک ساعت طول بکشد چرا که در تمام بین راه توقف دارد . صاحب هاستلی که ما برای دیدنشان میرفتیم یک زوج انگلیسی بودند که در ۴۰ سال پیش توانسه بودند با یک قایق دست ساز و بچه ۳ ساله شان از اقیانوس اطلس عبور کنند و پس از زندگی ماجراجویانه و دیدار از آمریکای لاتین و قاره آمریکا در نهایت در روستای لاکروز ساکن شده بودند و در اوایل به کار چاپ تی شرت با طرح های اقوام هیوچول می کردند و سپس با اجاره یک رستوران و تبدیل آن به هاستلی ساده روزگار سالمندی را می گذراندند و متاسفاه ۴ سال پیش همسر خانم در طی حادثه سقوط از نردبان دچار معلولیت شدید شده بود و تمام وظایف منزل و هاستل بر عهده خانم۶۷ساله بود که هرروز ناچار بود همسر معلول را ورزش دهد رسیدگی کند و به امورات هاستل بپردازد که از طریق سایت اینترنتی ورک اوی درخواست نیروی داوطلب کرده بود بعد از دیدن درخواست ما برای هاستل ایشان با تاریخ ما موافقت کرد و به همین دلیل ما راهی این هاستل شدیم .

اتاقی به ما پیشنها داد برای من که اولین بار با چنین صحنه ای مواجه می شدم بسیار عجیب بود اتاق سقف نداشت و پنچره هم نداشت و تنها وسیله خنک کننده یک پنکه بود در یک فضای ۸ متری کوچک با پشه های زیاد که حتی برای چند دقیقه هم نمی شد دوام آورد چرا که صدای محیط بیرون نیز اذیت کننده بود و دیدن این وضعیت تصمیم گرفتیم که همان شب آنجا را ترک کنیم که پس از صحبت و بیان مشکل ایشان راضی شد و یک اتاق مستقل در طبقه پایین هاستل را که دارای حمام و آشپزخانه مستقل با یخچال و کولر بود به ما داد و ما از آن وضعیت دشوار رها شدیم .البته فصل ورود ما در لاکروز هوا بسیار گرم وشرجی باباران بود که شاید برخورد اولین باربا چنین هوایی برای ما خیلی عجیب بود و انتظار دیدن اتاق بدون سقف و پنجره را نداشتیم که برای محلی ها یک امر عادی بود وبسیار از خانه های ارزان پنجره نداشتد و فقط توری بود برای پشه ها. بعد از کمی صحبت با همسر آرونا که در بستر بود به اتاق جدید رفتیم تا استراحت کنیم . در لاکروز آب لوله کشی خوردنی نیست و باید آب نوشدنی جدا گانه تهیه کرد و همچنین گاز در کل مکزیک توسط کپسول های بزرگ تامین می شود که به مبلغ ۵۵۰ پزو و حداقل می توان تا ۶ ماه از یک کپسول استفاده کرد . و هرروزه ماشین های حامل کپسول های بزرگ از تمام شهر ها و روسا ها رد می شوند و قیمت یک بشکه آب ۲۰ لیتری نیز ۲۰ پزو است که هرچه سایز بطری کوچکتر شود قیمت آن بیشتر میشود و مثلا برای یک بطری ۱.۵ لیتری در سوپر باید حتی تا ۱۵ پزو پرداخت کنید . نانوایی ها نیز از آرد ذرت پخت می کنند که به صورت کیلویی فروخته میشود تا ۱۰ پزو که می توانید تهیه کنید و اگر نان گندم یاجو دوست داشته باشید باید از گاه یا سوپر تهیه کنید . که نان فانتزی در اینجا بسیار گران است و مثلا یک باگت بزرگ تا ۲۵ پزو است که در مقابل نان تست ۳۰ عددی ۱۷ پزو است خلاصه در بحث نان من که متوجه نشدم چرا اینقدر نان گران است و تنها نان ذرت ارزان است . ولی سرعت اینترنت بالااست و تا ۱۲۰ مگ عضه می شود که شامل برخی کانالهای اینترنتی است که حدود ۵۰۰ پزودر ماه هزینه دارد . و برای کلی بهتر است از گاههای بزرگ اقدام کنید که شامل تخفیف هم میشود و معمولا دردوشنبه ها قیمت ارزانتر است. و التبه تمام اقلام خانگی و صوتی تصویری با اقساط کم برای شهروندان ارایه میشود که هر گاه پیشنهادات جذابی برای مشتریانش دارد . هزینه آب نیز ماهانه است و کمی گران است که مثلا برای یک خانه با مصرف ۳۳ متر مکعب حدود ۴۰۰ پزو میشود  و همچنین برق برای مصرف روزانه کولر گازی کمی گران می  شود و باید به ناچار تنها یک تاق را با کولر گازی خنک کرد و بقیه فضا را با پنکه خنک می کنند که تاثیر چندانی ندارد در هوای شرجی . قیمت گوشت گاو چرخکرده نیز از کیلویی ۱۰۰ پزو تا ۱۵۰ پزو متغیر است و مرغ کامل نیز از ۳۰ پزو تا ۴۰ پزو قیمت متغیر است که نسبت به مرغهای ایران دارای عطر وبوی بهتری  است و به هیچ عنوان بو نمی دهد حتی پس از گذاشتن در یخچال برای روز بعد .

توضیحی در خصوص نرخ پزو بدهم که در حال حاضر یک دلار آمریکا تا ۱۸.۵ پزو ارزش دارد و مثلا ۱۰۰ دلار ۱۸۵۰ پزو است و تقریبا هر پزو با قیمت ایران حدود ۶۵۰ تومن میشود با دلار الان و قیمتها حتی با نرخ دلار کنونی ارزان است و مایحتاج خوراکی ارزان است و مثلا یک کیلو برنج خوب  در گاه می توانید با ۱۳ پزو تهیه کنید ویک لیتر  شیر خوب نیز تا ۱۴ پزو قابل تهیه است که قیمت میوه وسبزیجات در این گاهها بسیار بالاست  مثلا پیاز هر کیلو ۲۴پزو است در حالیکه در مغازه می توان با ۹ پزو تهیه کرد .  و البته اگر در وال مارت کنید برای بالاتر از ۱۰۰ پزو می توانید از نرخ تبدیل بهتری برخوردارشوید که برای توریستهای آمریکایی خیلی مناسب است . و البته مشکلی که برای تبدیل دلار داشتیم این بود که تنها بانکی که حاضر بود دلار ما را تبدیل کند بانک آزتک بود و هر شعبه این بانک نرخ مختلفی داشت و نرخها متفاوت بود و برخی از شعب نیز با پاسپورت ایرانی تبدیل نمی کردند و یک مشکل اساسی بود که ما هربار باید فقط به یک شعبه خاص مراجعه می کردیم که دارای نرخ پایینتری بود . و در حالیکه صرافی نیز هست ولی دارای نرخ بسیار پاییننری از بانک است و توصیه نمیشود.و تنها در هر روز می توانید ۳۰۰ دلار تبدیل کنید .

همانطور که در مطالب پیش گفتم این نوشته ها برای کسانی که خواهان زندگی جدید و تولد فرزندشان در مکزیک هستند سود مند است و در خصوص گرفتن ویزا و مدارک من هیچ کمکی نمی توانم انجام دهم چرا که هر شخص مصابه اختصاصی با کنسول سفارت دارد که البته مترجم هست در کنار شما و میتوانید به فارسی هم صحبت کنید که التبه من خودم مصاحبه را به زبان اسپانیایی انجام دادم که شاید کمی تاثیر داشته است . فقط در زمان مصاحبه آنها می خواهند از این نکته اطمینان خاطر پیدا کنند که شما فامیلی در آمریکا ندارید و قصدتان از ویزای مکزیک رفتن به آمریکا نیست .و اینها تمام نکاتی است که من خودم با آن مواجه شدم .

برای ویزا نیز مبلغ با دلار ۴۲۰۰ محاسبه میشود و هر شخص باید به حساب سفارت نزد بانک ملی واریز کند و در زمان مصاحبه احتیاجی به پول نقد نیست . دقت کنید که زمان مصاحبه ممکن است خیلی معطل شوید و حتی  چند ساعت لازم باشد که بمانید که عادی است و حتمن دقت شود که برنامه سفر کامل و دقیقی داشته باشید و تمامی بلیط ها و رزور هتل  ها انجام شده باشد . و بتوانید از حفظ برنامه سفر خود  را توضیح دهید .معمولا از زمان مصاحبه تا نتیجه ۲ هفته طول می کشد که با تلفن به شما خبر می دهند .در خصوص بلیط و هتل نیز می توانید از سایتهای معتبر کنید و رزرو تان نیز از سایت بوکینگ قبول است . البته برای بلیط مهر دفتر خدمات مسافرتی را فراموش نکنید.

در زمانی که ما برای بلیط اقدام کردیم تنها راه موجود برای مکزیک از طریق فرانکفورت بود که با پروزا لوفت هانزا از استانبول انجام میشد که ما ناچار شدیم یک روز را در فرانکفورت توقف کنیم و البته اکنون پرواز مستقیم استانبول به کن توسط ترکیش برقرار شده که قیمت آن خیلی مناسب تر است و راحت تر است . و دیگر نیازی به داشتن ویزای شنگن نمی باشد و دقت کنید که رفت و برگشت نیز مستقیم باشد تا اگر ویزای شنگن ندارید دچار مشکل نشوید .حداقل حضور هم می تواند یک ماهه باشد و برای یک ماه می توانید شهر مهم را در برنامه خود داشته باشید .

به هر صورت حرکت ما از تهران ۱۲ آگوست به مقصد ترکیه با پرواز ایران ایر شروع شد که البته با تاخیری ۱۲ ساعته همراه بود و ناچار شدیم که این مدت را در فرود گاه استانبول تا صبح به سر کنیم در واقع بلیط ما به صورت یکطرفه کنسل شد و ناچار شدیم بلیط یک روز قبل را بگیریم که این هم از مزایای پرواز ایرانی است .در نهایت ساعت ۱۲ با پرواز لوفت هانزا راهی فرانکفورت شدیم که البته در فرودگاه استانبول مراحل امنیتی صدور کارت پرواز خیلی طولانی شد و نیم ساعتی معطل شدیم و این راهم بگویم که اگر اینترنتی کارت پرواز را صادر کنید بسیار راحت خواهید بود که ما هم این کار را کرده بودیم . 

درفرودگاه فرانکفورت نیز قبل از این که از هواپیما پیاده شویم ماشین پلیس مدارک تمامی مسافرین را چک می کرد تا در صورت هر گونه نقصی از ورود به خاک آلمان جلوگیریب کنند که حتی بلیط برگشت ما راهم چک کردند.و سپس در مقابل کنترل گذرنامه نیز مامورین بسیار سختگیری بودند که دوباره تمام مدارک و حتی پول مسافران را چک می کردند . که با توجه به تعداد ورود ما به حوزه شنگن مشکل خاصی پیش نیامد . 

با گرفتن اتوبوس هر نفر ۵ یورو به هتل رفتی که نزدیک فرودگاه بود و بسیار تمیز و مجلل با تمامی امکانات به ازای هر شب ۷۱ یورو که ارزش داشت و البته بعداز ظهر نیز باران گرفت و فرصت دیدار  شهر را از دست دادیم .صبح نیز پس از خوردن صبحانه مفصل هتل با شاتل راهی فرودگاه شدیم تا سفر اصلی را آغاز کنیم. فرودگاه فرانکفورت با اینکه بسیار پر ترافیک و بزرگ است ولی خیلی قدیمی و کثیف بود که اصلا انتظار نداشتم این چنین کثیف و قدیمی باشد و مامورین بسیار سخت گیر وخشنی دارد که کاملا دارای روحیه آلمانی هستند . پرواز سر ساعت انجام شد و راهی سفری ۱۲ ساعته شدیم تا برای اولین بار قدم بر قاره ای جدید بگذارم. البته اینجتا 

در طول پرواز ۲ وعده غذای گرم سرو می شود و چندین بار نیز نوشیدنی سرو می شود و می توانید با فیلم و بازی خود را سرگرم کنید که در نهایت هواپیما در شهر ساحلی کن به زمین نشست ای را هم یاداوری کنم که برای ورود به مکزیک باید فرمی را که در هواپیما به شما میدهند با دقت پر کنید تا در کنترل گذرنامه تان مهر شود و این به منزله سند حضور شماست و نباید گم شود چرا که هزینه ای ۳۵ دلاری دارد صدور مجدد آن . 

در فرودگاه کن پس از اینکه دتی در صف ماندیم نوبتمان به یک دختر ۱۸ ساله افتاد که معلوم بود خیلی محتاط بود و نمی خواست به راحتی به ما اجازه ورود بدهد که به مدارک ما گیر داد و گفت منتظر شویم که نهایتا بعد از نیم ساعت که تمام رزرو هتل را دیدند و بقیه مدارک را ترجیح دادند با خود من صحبت کنند که از هدفم برای سفر پرسید و میزان پول همراهم که البته اینجا هم زبان اسپانیایی کمک کرد تا افسر مربوطه راضی شود که ما قصدمان سفر و توریستی است و اگر کمی شانس داشتیم و به مامور مرد برخورده بودیم شاید راحت تر بود ورودمان . به هر حال مهر ورود در پاسپورت زده شد و ما وارد مکزیک شدیم .

در فرودگاه ناچار شدیم که مقداری دلار خرد کنیم برای اتوبوس تا شهر که نرخ بسیار پایینی داشت و هر دلار را ۱۶ پزو خرد میکرد که در شهر تا ۱۹ تا هم قابل دسترس بود. با اتوبوس شاتل برای هر نفر ۸۸پزو تا مرکز شهر کن رفتیم و از ترمینال نیز با کرایه تاکسی به قیمت ۸۰ پزو به خانه ای که رزرو کرده بودیم رسیدیم که متوجه شدیم خانه خالی است و صاحبش بعد از نیم ساعت رسید و داخل خانه هم که دارای ۲ اتاق بود خیلی جالب نبود و بوی نم میداد پس از م تصمیم رفتیم منزل راتعویض کنیم کهصاحبخانه نیز کمک کرد و توانستیم برای ۴ شب به مبلغ ۱۰۴ دلار هتلی در نزدیکی همان خانه پیدا کنیم که بسیار مناسب تر بود و اتاق تمیزی داشت هتل پاشا ماما که در نزدیکی هم گاه معروف چدرای قرار داشت که قیمت هایش ارزانتر از بقیه جاها بود .البته کرایه شب اول را به مبلغ ۲۰ یورو ناچار شدیم که بپردازیم به صاحبخانه اول . لذا در هنگام رزرو هتل دقت کنید که دادای امکانات باشد و حداقل در کن برای هر شب باید ۳۰ دلار بدهید تا جای مناسبی پیدا کنید . 

هوای شهر نیز بسیار گرم و شرجی بود وبرای ما خیلی سخت بود در روزهای اول تحمل چنین هوایی که به محض ورود نیز پشه های مهمان نواز هم حسابی همسر را نیش زدند و همان لحظه ناچار شدیم تا اسپری ضد پشه تهیه کنیم .که حتمن درهنگام ورود در فصل بارانی از پشه ها غافل نشوید. در مکزیک فصل بارانی از اواخر  ماه می شروع میشود و تا اواخر اکتبر ادامه دارد که در این مدت پشه هایی که در جنگل زندگی می کنند به خاطر فرار از باران به شهر هجوم می اورند التبه دولت نیز سم پاشی می کند و خطر زیکا و دیگر پشه های مسری برطرف شده است و تنها خارش  و سوزش حاصل نیش آنهاست . 

کن در شبه جزیره یوکاتان واقع شده و در واقع مهمترین شهر توریستی مکزیک است که سالانه مسافران زیادی برای استراحت و تفریحات آبی و شبانه به آنجا سفر می کنند و همچنین در نزدیکی قلب تمدن مایا یعنی چیچن ایتزا واقع شده است . سواحل با  شنهای سفید از دیگر جاذبه های کن است .و از بالا که نگاه میکنی مانند جنگل وسعی است که تنها در بخش کوچک ساحلی آن ساخت وساز شده است  و دارای یک خیابان اصلی و بسیار طولانی است  به نام بلوار کوکولکان که تمام مراکز تفریحی و اکثر هتل ها نیز در این خیابان واقع شده است . مکان های تفریحی کن بیشتر تفریحات آبی و کلوب های شبانه است که گردشگران زیادی را به خود جلب می کند البته در سال گذشتهنیز موزه مایا بافتتاح شده که بخشی از تمدن و فرهنگ مایا را نمایش می دهد . 

ما برای گردش در شهر تاکسی کرایه کردیم و با قیمت ۳۰۰ پزو برای یک ساعت توانستیم بخشی از شهر را ببینیم و راانده که خود نیز از اقوام مایا بود تمام مراکز تفریحی را توضیح داد . التبه اتوبوس هم هست که به علت گرمای بیش از حد قابل استفاده نبود . برای ناهار و شام هم معمولا تاکو یا مرع بریان و یا پیتزا تهیه می کردیم که قیمت یک مرغ کامل ۹۵ پزو بود . 

با کمی گردش در شهر توانستیم تور برای چیچن ایتزا با قیمت نفری ۵۰ دلار  که شامل نوشیدنی  در طی روز با ناهار و دیدار از سنوت بود تهیه کنیم التبه شامل صبحانه مختصری هم بود .صبح روز بعد ذاس ساعت ۷ اتوبوس دم در هتل برای ما آمده بود و تور آغاز شد .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

من به عنوان یک  تورلیدر طبیعت و کوه نورد  قصد دارم در این وبلاگ تجربه سفرم به مکزیک را با شما درمیان بگذارم 

 

با اینکه در سایت سفارت مکزیک نوشته که دارندگان ویزای مولتی شنگن نیازی به گرفتن ویزای مکزیک ندارند ولی با م با سایر دوستان و کسانی که اقدام کرده بودند تصمیم گرفتیم که برای ویزای مکزیک نیز جداگانه اقدام کنیم که ابتدا باید وقت اینترنتی رزرو شود و سپس مدارک مورد نیاز بر اساس آنچه در سایت سفارت آمده تکمیل شود .دقت کنید که حتمن اینترنتی وقت خود را رزرو کنید و برای همان تاریخی که مد نظر است ویزا را درخواست کنید چون تاریخ صدور ویزا ملاک محاسبه مدت زمان ۶ماهه حضور در این کشور است مگر که مامور مهاجرت در گمرک زمان ورود شما را محاسبه کند.

این نکته را در نظر داشته باشید که حتی داشتن ویزای شنگن و ویزای مکزیک برای ورود به این کشور ضامن ورود حتمی نیست و تنها مامور مهاجرت در فرودگاه است که تشخیص می دهد شمامی توانید وارد شوید . که این موضوع در سایت سفارت چندین بار ذکر شده و حتی هنگام تحویل پاسپورت نیز نامه ای را باید امضا کنید که نسبت به این مساله واقف هستید و رضایت دارید . که البته به این موضوع در جای خودش کامل می رسیم . 

مدارک شما باید کامل باشد و داشتن سند خانه و سابقه سفر و کار مناسب از جمله ضروریات است که در صدور ویزا نقش مهمی دارد . در همان روزی که ما وقت سفارت داشتیم من خودم شاهد بودم ک زوج اصفهانی بدون داشتن سند خانه و سابقه سفر مناسب و حتی کار مناسب متقاضی بودند که ویزایشان رد شد .

این مقدمه مختصر را گفتم تا وارد بحث اصلی بشوم به هر حال تصمیم برای مهاجرت در نهایت به خود شخص بستگی دارد و راهی را که ما انتخاب کردیم کمی با سایر راه ها تفاوت دارد و نیاز مند ریسک بیشتر می باشد و به علت بعد مسافت باید در تصمیم خود مصمم تر باشید و این مطالب برای کسانی است که با کشور مکزیک و حتی زیبان اسپانیایی آشنایی مختصری دارند و علاقه مند به زندگی در این کشور هستند . که درآخر این بخش باید یادآوری کنم که من علاوه بر داشتن مدرک زبان آیلتس ۶.۵ و سطح زبان خوب فرانسه قادر به صبحبت اسپانیایی هستم و مشکلی در زمینه زبان نداشتم .چرا که ذکر این نکته مهم است که در مکزیک باید برای ارتباط بهتر با مردم محلی و درک بهتر محیط آشنایی مختصری با زبان اسپانیایی داشته باشید و یا علاقه مند به یادگیری این زبان باشید تا در چند ماه اقامت بتوانید کمی متوجه شوید. و کارهای شخصی و را انجام دهید .در ادامه به شروع سفر خواهم پرداخت و این قسمت را که به نظرم مهمترین بخش سقر شماست به تصمیم نهایی خودتان میگذارم تا به جمع بندی نهایی برسید چرا که مطالب زیادی در خصوص نا امنی و مواد مخدر وجود دارد که با کمی جستجو در اینترنت می توانید خودتان به این نتیجه برسید که چه مقدار صحت دارد و چه مقدار آن دروغ است . این فرایند برای ما نیز ۲ماهی به طول انجامید و یکی از دوستان که قبل از ما به مکزیک سفر کرده بود مشوق اصلی ما برای تحقیق در باره این کشور بود . ما نیز برای تحقیق در خصوص امنیت و سایر موارد مهم و دارای اهمیت توانستیم با کمی جستجو در اینترنت به نتیجه برسیم . مکزیک نیز مانند هر کشوری دارای مناطق ناامن و امن است که در رسانه ها فقط به مناطق نا امن آن اشاره می شود و از امنیت آن چیزی گفته نمی شود .

در اینجا برای آشنایی بیشتر با فرهنگ و رسوم مردم مکزیک یک بازی خانوادگی را که معمولا در مناسبتهای مختلف افراد در دورهمی انجام می دهند معرفی می کنم .اسم این بازی JUGO AL AZAR است که به معنی بازی شانس است و شخصی که می خواهد این بازی را انچام دهد ابتدا کارت دعوتی به تعداد افراد مورد نظر مثلا پنجاه نفر تهیه می کند و روی هر پاکت دعوت میکند از دوستان که برای مراسم و جشنی که دارد مبلغی را پرداخت کند که افراد متقاضی مبلغ ثابتی را پرداخت می کنند تا در چشت شرکت کنند که البته مبلغ بالایی نیست و حداقل پنجاه پزو است سپس در تاریخ مورد نظر همه افراد در جشتن شرکت می کنند و اسامی همه مهمانان در داخل یک ظرف انداخته می شود تا یک نفر دیگر از مهمانان یک کاغذ را انتخاب کند که در واقع اسم یک نفر است و آن شخص به عنوان برنده انتخاب می شود که به عنوان جایزه فرد برنده یک نوشیدنی تکیلا که از مارک عالیتهیه شده اری شده و به شخصبرنده داده می شود و بقیه مبلغجمع آوری شده نیز به شخص برگزار کننده مراسم می رسد و همچنین باید خاطر نشان کنم که پذیرایی نیز در کار نیست و فقط قرعه کشی در منزل میزبان انحام میشود و معمولا مکزیکی ها از این بازی استقبال می کنند و در میان مسایه ها و اقوام رواج دارد. لازم به ذکر است که مبلغ جایزه اری شده باید حداقل سی درصد پول جمع شده باشد .  

 

در این قسمت مشاهداتم را در زمینه سیستم آموزشی و مدارس مکزیک با شما در میان خواهم گذاشت

در مکزیک تمام مدارس دولتی هستد و تنها برای مهد کودک می توان بخش خصوصی را در کنار بخش دولتی ملاحظه کرد و شما می توانید فرزندتان را از یک ماهگی در مهد کودکهای خصوصی ثبت نام کنید که حداقل هزینه برای مهد کودک های خصوصی از دوهزار پزو به بالا است و حتی می توانید مثلا برای یک روز که می خواهید به کارهای شخصی برسید از این مهدها استفاده کنید . الان دولت برای هر بچه نوزاد ماهانه هزار پزو به مادر پرداخت می کند که مبلغ مختصری است برای پوشش بخشی از هزینه های فرزند که به مانند یارانه است .و تا قبل از چهار سالگی بچه می تواند به مهد برود . آموزش در اینجا از چهار سالگی آغاز می شود و تا هجده سالگی ادامه دارد که به صورت پنج مرحله است و در ابتدا فرزند شما وارد پیش دبستانی می شود که دوسال ادامه دارد و مفاهیم اولیه آشنایی با محیط و بازی با دوستان و کمی زبان را یاد می گیرد سپس همان مرحله ابتدایی است که شش سال طول می کشد و در ادامه وارد مرحله دوم آموزشی می شود که سه سال به دارازا می  انجامد که همان معادل راهنمایی است و در ادامه وارد مرحله آمادگی برای دانشگاه می شود که یک دوره سه ساله است و در نهایت بعد از پانزده سال با احتساب حداقل  یک سال  مهد کودک آموزش فرزند شما به پایان می رسد و می تواند وارد دانشگاه برای مدرک لیسانس شود که یک دوره چهارساله است که البته برای تحصیل در دانشگاه برای هررشته باید مبلغی شهریه پرداخت کنید که بسته به نوع رشته متغیر است .ولی تحصیل در دانشگاه های دولتی رایگان است که مانند ایران نیاز به دادن کنکور است و تنها افراد کمی قادر به تحصیل در دانشگاه های دولتی هستند البته کیفیت دانشگاه دولتی و خصوصی یکسان است و خیلی تفاوتی ندارد . در اینجا آموزش تا سقف دیپلم برای همه اجباری است و به علت اینکه تمام مدارس دولتی هستند و مبلغ بسیار کمی به عنوان شهریه دریافت می کنند لذا سطح آموزش در  تمام مناطق بالا است و سیستم مدارس به صورت دو شیفته است که در صبحها معمولا راهنمایی و ابتدایی به کلاس می روند و در بعد از ظهر ها دبیرستانی ها و برای شیفت بعداز ظهر از ساعت دو شروع می شود و تا ساعت نه شب ادامه دارد . مدارس نیز معمولا با کیفیت هستند و دارای تمام امکانات آموزشی هستند و حتی دارای سلف سرویس برای ناهار دانش اموزان که با هزینه ناچیزی می توانند ناهار خود را تهیه کنند. دولت نیز ماهانه مبلغی معادل سه هزار پزو به تمام جوانان پرداخت می کند که البته هزینه های اتوبوس و مترو برای ایشان نیم بها محاسبه می شود و باید در نظر داشت که حقوق معمولی در مکزیک تقریبا ده هزار پزو است که معادل یک سوم حقوق معمولی است . سیستم ارشیابی نیز به صورت درصدی و نمره ای است که در مجموع مشارکت دانش آموز در کلاس  و فعالیت های مختلف به همراه نمره کتبی سنجیده میشود و به صورت نمره پنج تا ده ارزیابی می شود بیشترین رشته ای که در اینجا خواهان دارد رشته ای هنرستانی است که در آنجا دانش آموزان می توانند با تمام مهارتها آشنا شده و حتی رقص؛ هتلداری و نگهداری از نوزادان را فرابگیرند . در اینجا انجام حداقل شش ماه خدمت اجتماعی برای دولت قبل از گرفتن مدرک دیپلم اجباری است و همگی دانش آموزان دختر و پسر باید این مدت را به عنوان خدمت داوطلبانه در یکی از مراکزی را که دولت معرفی می کند کار کنند تا از نزدیک با مسایل و مشکلات شهر خود بیشتر آشنا شوند و نکته دیگر اینکه تمام مدارس به صورت مختلط است و مدرسه تک جنسیتی وجود ندارد . دانش آموزان در طی ای سالها با تاریخ و فرهنگ کشورشان اشنا می شوند و در صورت علاقه موسیقی نیز یاد می گیرند و زبان انگلیسی نیز به صورت مختصری تدریس می شود خدمت سربازی نیز برای پسران وجود دارد که یک سال است و فقط روزهای شنبه انجام می شود و افراد به مراکز نظامی میروند تا با اسلحه و تیراندازی آشنا وند و البته این هم به صورت تصادفی انتخاب می شوند و مثلا در روز انتخاب از یک تیم صد نفره شاید بیست نفر انتخاب شوند برای انجام سربازی و دیگر اینکه در صورت عدم انجام خدمت سربازی مشکلی برای فرد ایجاد نمی شود و می توانند در هر جایی مشغول به کار شوند و همچنین برای خروج از کشور مشکلی نخواهند داشت و می توانند پاسپورت خود را بگیرند. در کل این مواردی بود که توانستم در این مدت راجع به سیستم آموزشی کشور مکزیک برایتان تهیه کنم که امیدوارم بتوانم در آینده اطلاعات بیشتری تهیه کنم .

برای  یافتن خانه جهت اجاره بهترین راه از طریق اینترنت است و می توانید در فیسبوک عضو صفحات مرتبط با اجاره و شوید و همانجا آگهی خود را با توجه به بودجه و مکان مورد نظر بگذارید به همراه شماره موبایل تا بتوانید با صاحبان ملک در تماس باشید چرا که اکثر مکالمات در اینجا از طریق واتس اپ انجام میشود راه دیگر اینست که به صورت حضوری به بنگاه املاک مراجعه کنید و حضوری موارد هر بنگاه را ملاحظه کنید که اگر توسط بنگاه املاک خانه پیدا کنید باید حداقل یکماه اجاره را به عنوان کمیسیون پرداخت کنید که بیشتر مردم به خاطر اجتناب از پرداخت هزینه در فیس بوک آگهی می کنند و هر دوطرف با نوشتن قراردادی ملزم به پراخت اجاره  و تجویل صحیح خانه هستند و در صورتیکه مشکلی پیش آید می توانند مستقیم به دادگاه مراجعه کنند و امضای دوطرف در  قرارداد به تنهایی معتبر است و مانند ایران نیازی به کد رهگیری و ثبت در بنگاه نمی باشد و  درخصوص قیمت نیز باید بگویم که اگر در حومه شهر بخواهید می توانید با ماهی ۳۰۰۰پزو یک خانه ۱۰۰ متری ولی بدون هیچ امکاناتی تهیه کنید تقریبا مانند شهرک نسیم شهر در جاده ساوه و اگر در داخل شهر بخواهید قیمتها از ۵۰۰۰ پزو شروع می شود که شامل خانه با وسایل اولیه است که شامل اجاق گاز و تخت و یخچال است و لی بدون هزینه اینترنت و گازوآب وبرق که آن هم جداگانه باید پرداخت کنید و در یک محله ضعیف که خیلی معمولی است تقریبا مانند خیابان ری در تهران و اگر بخواهید جای خوب و امکانات مناسب باشد قیمتها از ۶۵۰۰ پزو است که البته این هم بدون کولر گازی است و در طبقه ۴ ساختمان یک مجتمع ۵۰۰ واحدی که ولی شامل اینترنت و گاز هم می شود و در صورتیکه بخواهید از کولر گازی بهرهمند شوید البته باهرینه شخصی و یک اتاق ۴۰ متری لوکس یا یک خانه قدیمی ولی مبله کامل داشته باشید باید حداقل ماهی ۸۳۰۰ پزو پرداخت کنید که البته در یک محله مناسب و خوب که به مرکز شهر هم به راحتی دسترسی خواهید داشت که تقریبا مانند خیابان انقلاب در تهران است. نکته جالبی که در شهر وایارتا و دیگر شهرهای مکزیک هست اینکه تقریبا بیشتر اسامی کوه ها و خیابانها درمرکز شهر اسامی کشورهای دنیا و اشخاص مهم وهمچنین روزهای خاص سال است که به راحتی می توانید ادرس خود را پیدا کنید .در خصوص هزینه اینترنت هم باید گفت که  حداقل ماهی ۳۰۰ پزو باید پرداخت کنید وبرای هزینه برق هم بدون کولر گازی ۲۰۰ پزو که در صورت مصرف کولر گازی بیشتر خواهد شد . برای اجاره خانه هم نیازی به پول پیش و مشکلات دیگر نیست فقط باید یک ماه اجاره را در اولین اجاره پرداخت کنید که به عنوان وثیقه در خانه های مبله است ودر بعضی موارد ۲ ماه اجاره را  همراه اجاره اول باید پرداخت کنید و از یکماه به بالاهم می توانید مواردی را پیدا کنید که هم درسایت ایر بی اند بی قابل دسترسی است و هم در فیسبوک و اینترنت البته با کمی گشت و گذار در شهر هم می تواند آگهی اجاره یا را در بعضی خانه ها ببیند و در خصوص منزل هم می توانید یک خانه کامل ۲ طبقه را با پارکینگ بدون حیاط در یک محله خوب به مبلغ ۱.۷۰۰.۰۰۰ پزو تهیه کنید . فصل اجاره هم مهم است و هرچه به فصل پاییزنزدیک شویم قیمت اجاره افزایش می یابد و بهترین موقع برای قرارداد یکساله ازاواسط اردیبهشت است . و نکته عجیب دیگر اینکه برای پرداخت قبض آب یا برق باید به اداره آب یا برق جداگانه مراجعه کنید و از طریق خودپرداز مبلغ را به صورت وجه نقد یا با کارت بپردازید که کمی عجیب است در دنیای الکترونیک امروزبرای قبض همچنان باید در صف ایستاد .

گاز شهری نیز معمولا خانه ها دارند که به صورت کپسولهای بزرگ است که برای یک خانواه دو نفره ۲ کپسول در  سال کافی است و مبلغ هر کپسول ۵۳۰ پزو است و در مجتمع های بزرگ تانکرهای مخصوص است که آنها را پر میکنند ونیازی به تعویض کپسول نیست و بیشتر مجتمع ها ۴ طبقه هستند وفاقد آسانسور و پارکینگ مسقف که حتی واحد های نوساز وشیک هم فاقد آسانسور بودند و هزینه اجاره ماهانه در یک مجتمع نوساز ۱۰۰ متری ماهی ۱۳۰۰۰ پزو است . ولی در اکثر مناطق شهر ساختمان ها یک ارتفاع دارند و خیلی بلند نیستند و بیشتر مردم دارای خانه شخصی هستند و آپارتمان خیلی کم ساخته شده است .بیشتر نمای منازل از سیمان است که به سلیقه خود رنگهای مختلفی به آن می زنند و از سنگ استفاده نمیشود .  برق شهر نیز مانند آمریکا ۱۱۰ ولت است و نیاز به مبدل جهت دوشاخه دارید که مانند پریزهای آمریکاست .و مزیت اجاره در اینجا اینست که نیاز به کارت اعتباری و حساب بانکی نیست و همه جا کارها با پول نقد انجام میشود

زباله ها هم هرروزه ساعت ۸ شب جمع آوری میشود و تمام همسایه ها آشغال را در جلو منززل می گذارند وهیچ گونه سطل بزرگی در کوچه ها و معابر نیست و از این جهت خوب است که باعث آلودگی کمتر میشود و منظره شهر بهتر است. البته بیشتر کوچه ها سنگفرش و خاکی است که برای حرکت ماشین کمی سخت است و کلا وضعیت کوچه ها و جالب نیست و کمی زننده است که در مواقع بارانی نیزچاله های بسیاری تشکیل میشود در اینجا فصل بارانی از اواخر آوریل شروع می شود که همراه با هوای بسیار گرم و شرجی است و معمولا تا اواخر اکتبر ادامه داردو در برخی موافع نیز همراه با وزش باد است . آب لوله کشی شهر خوردنی است و یکی از بهترین ها در منطقه است که نیاز شما را از آب معدنی رفع میکند. درمورد محل های شهر نیز باید بگویم که اینجا هر محله نام خاصی دارد و مثلا محله ای را که هستیم به نام کولونی اربولداس شناخته میشود.

 

 

در خصوص سیستم حمل ونقل نیز لازم است که توضیح مختصری بدهم در اینجا اتوبوس ها همگی خصوصی هستند و برای هر بار سوار شدن باید ۱۰ پزو آن هم پول نقد و به تعداد افراد پول آماده داشت چرا که بیشتر راننده ها نیز قادر به خورد کردن پول شما نیستند و مگر اینکه مسافران کمک کنند وگرنه باید پیاده شوید و هیچ گونه سیستم کارت و تخفیفی وجود ندارد و فقط دانش آموزان و افراد مسن نصف قیمت پرداخت میکند در شهر نیز  برخی ایستگاه ها هیچ گونه علامتی ندارند و فقط از تجمع مسافران متوجه میشوید که اینجا ایستگاه است و همچنین هیچ نقشه و سایتی وجود ندارد که در خصوص مسیر ها توضیح دهد و باید یا از مسافران و یا از راننده نام محله ای را که می خواهید بروید سوال کنید که این کار پیچیده ای است و حتمن باید با زبان آشنایی کامل داشته باشید تا متوجه توضیحاتشان شوید و بیشتر مسیر ها از کوچه های سنگفرش رد می شود که بسیار خراب و آزار دهنده است و تقریبا هر ده دقیقه اتوبوس ردمیشود که فرهنگ مسافران بالا است و در صورت ورود خانم باردار و افرا د مسن سریعا برای آنها بلند میشوندو معمولا زمان سفر با اتوبوس بسیار بالااست که برای رفتن از محله ما تا مرکز شهر حدود یک ساعت زمان لازم است در حالیکه با اوبر بیست دقیقه طی میشود و قیمت اوبر برای رفتن به مرکز شهر صد پزو است که نسبتا مناسب است اگر تعداد چهار نفر باشید . تاکسی های گذری  و بی سیم نیز در سطح شهر تردد می کنند که نرخ ثابت دارند و معمولا از ۴۵ پزو به بالا شروع می شود در کل به غیر از اتوبوس ها که معمولا گرم و بدون کولر هستند  تردد با اوبر وتاکسی بهترین شیوه است .

 

 

 

 

 

برای رفتن به فرودگاه کن نیز می توان به ترمینال مرکزی شهر رفت که برای هر نفر ۸۸ پزو میباشد تافرودگاه و با تاکسی از درهتل می توان با ۲۰۰ پزو رفت که خیلی عجیب است تاکسی از اتوبوس ارزانتر می شود که این هم از عجایب مکزیک است و تازه سختی ترمینال و معطلی هم ندارد و سریعتر می رسیم . کمی زودتر به فرودگاه رسیدیم و به قسمت تحویل بار رفتیم که در کمال تعجب دیدیم هیچ گونه دستگاه ایکس ری نداشت برای تحویل چمدانها و ما مستقیما چمدان را تحویل شرکت هواپیمایی  دادیم و با پیشنهاد کارمند شرکت ایرومکزیکو که گفت پرواز زودتر جا دارد به سرعت راهی گیت پرواز شدیم . و ۲ ساعت زود تر پرواز کردیم به سمت مکزیکو سیتی تا بعد از توقفی چند ساعته به سمت شهر وایارتا پرواز کنیم . شرکت ایرومکزیکو که خط ملی مکزیک است دارای کیفیت خوبی است و در طول پرواز نیز خدمات پذیرایی خوبی دارد که بلیط ما برای وایار تا به مبلغ ۳۳۰ یورو برای دونفر شد از کن به پورتووایارتابا یک توقف ۳ ساعته در مکزییتی. فردوگاه خوازر در پایتخت منظم و تمیز بود و خدمات راهنمایی مسافران نیز خوب بود و برای ناهار نیز می توانید یک تکه پیتزا با قیمت ۲۵ پزو بگیرید که نرمال است و خیلی گران نیست و البته بیشتر پروازها برای شهرهای آمریکا است و تقریبا ۷۰ درصد مسافران آمریکایی بودند . پرواز ما به وایارتا یک ساعت طول کشید و بعد از ظهر به شهر زیبای وایارتا رسیدیم که با دیدن هوای مرطوب و شرجی شوکه شدیم که نسبت به کن رطوبت بیشتری داشت در ادامه سفر نیاز داشتیم تا به روستای لاکروز برسیم که بعد از مذاکرات با تاکسی های فرودگاه توانستم یک تاکسی به مبلغ ۶۰۰ پزو برای لاکروز بگیریم که حدود ۳۰ کیلومتر تا فرودگاه فاصله داشت و در نهایت ساعت ۷ به مقصد رسیدیم . البته اتوبوس های بین شهری نیز وجود دارند که به علت دیر بودن ساعت و بار زیاد نمی توانستیم ار آنها استفاده کنیم و التبه با تاخیر زیادی همراه است که ممکن است تایک ساعت طول بکشد چرا که در تمام بین راه توقف دارد . صاحب هاستلی که ما برای دیدنشان میرفتیم یک زوج انگلیسی بودند که در ۴۰ سال پیش توانسه بودند با یک قایق دست ساز و بچه ۳ ساله شان از اقیانوس اطلس عبور کنند و پس از زندگی ماجراجویانه و دیدار از آمریکای لاتین و قاره آمریکا در نهایت در روستای لاکروز ساکن شده بودند و در اوایل به کار چاپ تی شرت با طرح های اقوام هیوچول می کردند و سپس با اجاره یک رستوران و تبدیل آن به هاستلی ساده روزگار سالمندی را می گذراندند و متاسفاه ۴ سال پیش همسر خانم در طی حادثه سقوط از نردبان دچار معلولیت شدید شده بود و تمام وظایف منزل و هاستل بر عهده خانم۶۷ساله بود که هرروز ناچار بود همسر معلول را ورزش دهد رسیدگی کند و به امورات هاستل بپردازد که از طریق سایت اینترنتی ورک اوی درخواست نیروی داوطلب کرده بود بعد از دیدن درخواست ما برای هاستل ایشان با تاریخ ما موافقت کرد و به همین دلیل ما راهی این هاستل شدیم .

اتاقی به ما پیشنها داد برای من که اولین بار با چنین صحنه ای مواجه می شدم بسیار عجیب بود اتاق سقف نداشت و پنچره هم نداشت و تنها وسیله خنک کننده یک پنکه بود در یک فضای ۸ متری کوچک با پشه های زیاد که حتی برای چند دقیقه هم نمی شد دوام آورد چرا که صدای محیط بیرون نیز اذیت کننده بود و دیدن این وضعیت تصمیم گرفتیم که همان شب آنجا را ترک کنیم که پس از صحبت و بیان مشکل ایشان راضی شد و یک اتاق مستقل در طبقه پایین هاستل را که دارای حمام و آشپزخانه مستقل با یخچال و کولر بود به ما داد و ما از آن وضعیت دشوار رها شدیم .البته فصل ورود ما در لاکروز هوا بسیار گرم وشرجی باباران بود که شاید برخورد اولین باربا چنین هوایی برای ما خیلی عجیب بود و انتظار دیدن اتاق بدون سقف و پنجره را نداشتیم که برای محلی ها یک امر عادی بود وبسیار از خانه های ارزان پنجره نداشتد و فقط توری بود برای پشه ها. بعد از کمی صحبت با همسر آرونا که در بستر بود به اتاق جدید رفتیم تا استراحت کنیم . در لاکروز آب لوله کشی خوردنی نیست و باید آب نوشدنی جدا گانه تهیه کرد و همچنین گاز در کل مکزیک توسط کپسول های بزرگ تامین می شود که به مبلغ ۵۵۰ پزو و حداقل می توان تا ۶ ماه از یک کپسول استفاده کرد . و هرروزه ماشین های حامل کپسول های بزرگ از تمام شهر ها و روسا ها رد می شوند و قیمت یک بشکه آب ۲۰ لیتری نیز ۲۰ پزو است که هرچه سایز بطری کوچکتر شود قیمت آن بیشتر میشود و مثلا برای یک بطری ۱.۵ لیتری در سوپر باید حتی تا ۱۵ پزو پرداخت کنید . نانوایی ها نیز از آرد ذرت پخت می کنند که به صورت کیلویی فروخته میشود تا ۱۰ پزو که می توانید تهیه کنید و اگر نان گندم یاجو دوست داشته باشید باید از گاه یا سوپر تهیه کنید . که نان فانتزی در اینجا بسیار گران است و مثلا یک باگت بزرگ تا ۲۵ پزو است که در مقابل نان تست ۳۰ عددی ۱۷ پزو است خلاصه در بحث نان من که متوجه نشدم چرا اینقدر نان گران است و تنها نان ذرت ارزان است . ولی سرعت اینترنت بالااست و تا ۱۲۰ مگ عضه می شود که شامل برخی کانالهای اینترنتی است که حدود ۵۰۰ پزودر ماه هزینه دارد . و برای کلی بهتر است از گاههای بزرگ اقدام کنید که شامل تخفیف هم میشود و معمولا دردوشنبه ها قیمت ارزانتر است. و التبه تمام اقلام خانگی و صوتی تصویری با اقساط کم برای شهروندان ارایه میشود که هر گاه پیشنهادات جذابی برای مشتریانش دارد . هزینه آب نیز ماهانه است و کمی گران است که مثلا برای یک خانه با مصرف ۳۳ متر مکعب حدود ۴۰۰ پزو میشود  و همچنین برق برای مصرف روزانه کولر گازی کمی گران می  شود و باید به ناچار تنها یک تاق را با کولر گازی خنک کرد و بقیه فضا را با پنکه خنک می کنند که تاثیر چندانی ندارد در هوای شرجی . قیمت گوشت گاو چرخکرده نیز از کیلویی ۱۰۰ پزو تا ۱۵۰ پزو متغیر است و مرغ کامل نیز از ۳۰ پزو تا ۴۰ پزو قیمت متغیر است که نسبت به مرغهای ایران دارای عطر وبوی بهتری  است و به هیچ عنوان بو نمی دهد حتی پس از گذاشتن در یخچال برای روز بعد .

توضیحی در خصوص نرخ پزو بدهم که در حال حاضر یک دلار آمریکا تا ۱۸.۵ پزو ارزش دارد و مثلا ۱۰۰ دلار ۱۸۵۰ پزو است و تقریبا هر پزو با قیمت ایران حدود ۶۵۰ تومن میشود با دلار الان و قیمتها حتی با نرخ دلار کنونی ارزان است و مایحتاج خوراکی ارزان است و مثلا یک کیلو برنج خوب  در گاه می توانید با ۱۳ پزو تهیه کنید ویک لیتر  شیر خوب نیز تا ۱۴ پزو قابل تهیه است که قیمت میوه وسبزیجات در این گاهها بسیار بالاست  مثلا پیاز هر کیلو ۲۴پزو است در حالیکه در مغازه می توان با ۹ پزو تهیه کرد .  و البته اگر در وال مارت کنید برای بالاتر از ۱۰۰ پزو می توانید از نرخ تبدیل بهتری برخوردارشوید که برای توریستهای آمریکایی خیلی مناسب است . و البته مشکلی که برای تبدیل دلار داشتیم این بود که تنها بانکی که حاضر بود دلار ما را تبدیل کند بانک آزتک بود و هر شعبه این بانک نرخ مختلفی داشت و نرخها متفاوت بود و برخی از شعب نیز با پاسپورت ایرانی تبدیل نمی کردند و یک مشکل اساسی بود که ما هربار باید فقط به یک شعبه خاص مراجعه می کردیم که دارای نرخ پایینتری بود . و در حالیکه صرافی نیز هست ولی دارای نرخ بسیار پاییننری از بانک است و توصیه نمیشود.و تنها در هر روز می توانید ۳۰۰ دلار تبدیل کنید .

بعد از یک روز استراحت در هاستل شروع به کار کردیم که من از ساعت ۹ صبح برای رنگ کردن یک سالن برزگ رقص نقاشی دیوار را انجام می دادم و همسر نیزدر کافی شاپ مشغول شد که به علت گرمای هوا و رطوبت زیاد واقعا کار سخت و طاقت فرسایی بود . ولی تجربه جدیدی بود که از زندگی معمول روزانه خارج شده بودیم و در یک روستای دورافتاده مانند مردم ساده زندگی می کردیم و از نزدیک شاهد زندگی مردم مکزیک بودیم .در ساعت ۲ کار پایان می یافت و برای استراحت و ناهار می رفتیم که معمولا با

سفر یک روزه ما برای دیدار از چیچن ایتزا و آثار باقیمانده تمدن مایا راس ساعت ۷ با سوار شدن به اتوبوس در جلوی هتل آغاز شد و پس از اینکه تمام ی۵۰نفر مسافران سوار شدند راهی سفری ۶۰ کیلومتری برای دیدار از مهمترین جاذبه شبه جزیره یوکاتان شدیم .راهنمای ما در این سفر جذاب و دیدنی آقای میانسالی به نام آرتور بود که با تسلط کامل به زبانهای انگلیسی و اسپانیایی در تمام مدت سفر اطلاعات کامل و جذابی در خصوص این تمدن بزرگ ارایه می داد .